Zijn grote passie is kunstschilderen
Henk Scholte: “mijn eerste bomen op het witte doek zagen er niet uit”
Hij is een zoon van een sigarenmaker uit Kampen, die na verschillende jaren heen en weer te hebben gependeld tussen Kampen en Veenendaal, besloot in Veenendaal te gaan wonen. In Veenendaal zaten ze te springen om sigarenmakers, terwijl Kampen een overschot had. 25 jaar woonde hij met z’n ouders op de Mr. Heemskerkstraat en trouwde hij met z’n Jannie. Na 10 jaar in Rhenen te hebben gewoond verhuisde het stel weer naar Veenendaal. Zijn hobby’s zijn hardlopen en zijn ze eigenaar van een camper waar ze stad en land (Duitsland, België maar ook Roemenie, Hongarije en Kroatie mee hebben aangedaan) mee afreizen. Echter zijn grote passie is kunstschilderen. Voor hem betekend dat gedachten verzetten, jezelf (op) waarderen, trots zijn op jezelf, zo van dat heb ik in die zes jaar schilderen toch maar gepresteerd. Voor Henk Scholten (66), wonend aan de Klaas Katerstraat, is de natuur z’n grote inspiratiebron en dat legt hij dan ook graag vast in zijn schilderijen.
Vanzelfsprekend komt jongerencentrum De Pomp, destijds op de hoek van de Tuinstraat/Sandbrinkstraat, ter sprake. We delen de mooie herinneringen zoals de gezellige avonden en de vele bands die er optraden. Namen van medebezoekers passeren de revue die inmiddels zijn overleden. In de Pomp kwam Henk tot het geloofsleven en heeft het hem sindsdien ook niet meer losgelaten. Maar we gaan nog verder terug in de tijd als we het over z’n opleiding hebben. Henk: “Na de lagere school heb ik twee jaar LTS gedaan. Tot 1973 pakte ik van alles aan, ben zelfs ijscoboer geweest. Vanaf ’73 tot 1998 heb ik op de DELM in Elst gewerkt. Ook hier oefende ik verschillende functies uit: van facilitair medewerker naar intern transport en vervolgens administratief medewerker. Daarna kreeg ik veel met ziektes te maken. Van nature ben ik een gevoelsmens maar dat openbaarde zich steeds meer. Ik kan ook niet zo goed tegen onrecht, zeker als het gaat om de gezondheidszorg. Wat speelt er nu allemaal niet?”, is zijn constatering.
Rond 2010 kwam hij in aanraking met de Veenendaalse kunstenares Hannie Knot. “Ik ben er eerst even gaan kijken. Uiteindelijk ging ik op les, zag er vreselijk tegenop. Ik moest flinke barrières overwinnen om het schilderen onder de knie te krijgen. De eerste bomen zagen er dan ook niet uit. Maar lieverlee werd ik er handig in, kreeg er meer grip op, durfde ik meer en ontwikkel je een persoonlijke stijl. Ik schilder naar fotovoorbeeld bij voorkeur landschappen die ik abstract vorm geef, je geeft het een eigen draai. Persoonlijk vind ik abstract niet alleen het makkelijkst maar ook het mooist. Het mooiste formaat om te schilderen”, legt Henk uit, “vind ik 50 x 1.50, (getuige Jezus aan het kruis, red.) maar ook 1.20 x 1.60 komt voor. Eens per jaar exposeer ik hier in Veenendaal met de plaatselijke kunstenaars op het gebied van de amateur (schilder)kunst. Ik schilder hoofdzakelijk met penselen maar ook met m’n vingers. Leuk om te melden is dat ik af en toe wat verkoop, maar loop er niet mee te leuren”, aldus Henk.
Met wat voor soort verf geeft Henk zijn schilderijen kleur? “Dat doe ik met acryl- en olieverf. Mijn werkwijze is dat ik eerst 4 á 5 lagen acrylverf aanbreng van donker naar licht. Dat laat ik een tijdje drogen en schilder en maak ik het af met Amsterdam verf. De creatie die ik voor ogen had is dan klaar. En dat heb ik toch maar weer gepresteerd zeg ik dan tegen Jannie, afhankelijk van het resultaat. Schilders die ik bewonder zijn Bob Ross (1942-1995), een Amerikaanse landschapschilder die van 1982 tot en met 1993 furore maakte op tv met zijn serie The joy of painting. Het leek zo eenvoudig wat hij schilderde maar hij was echt geniaal. En zo heeft mij het schilderij – de zonsondergang in de haven -, van de Franse impressionistische Claude Monet (1840-1926) me verrast. Dat staat er zo haarfijn op, ja daar kan ik zeker lyrisch van worden. Zoiets pakt je of pak je niet. Als je het hebt over naast welke kunstenaar ik mijn werken zou willen hangen, dan kies ik voor Picasso of het genoemde van Monet”, klinkt het stellig. Daarnaast behoort de Groningse kunstschilder Henk Helmantel, in 2008 uitgeroepen tot kunstenaar van het jaar en de man van de stillevens en van interieurs van middeleeuwse kloosters en kerken, ook nog tot Henk’s favoriete schilders.
Wat is zijn ultieme droom vragen we hem tot slot? “Mijn droom is om nog eens een doek te schilderen van 3 bij 4 meter. Bij juffrouw Tok op de Ginkelse hei in Ede hangt zoiets. Maar ik ben bang dat het in mijn atelier hier op het voorkamertje niet gaat lukken. En hier zit ik toch het liefst. Heel af en toe zit ik nog wel eens buiten achter het huis. Op vakantie wil het ook nog wel eens gebeuren zoals op het eiland Krk bij Kroatië. Als ik het op mijn heupen heb kan ik zo 6 á 7 weken achter elkaar bezig zijn, afhankelijk van mijn inspiratie. Dat kan zomaar ontstaan uit een voorbeeld, afbeelding of een foto uit de krant. Daar heb ik niet zoveel voor nodig”, besluit Henk ons gesprek.
Door Gertjan van Capellen
